“હું રસ્તા પર પહોંચ્યો કે તરત જ એક છત પરથી બીજી છત પર કૂદીને આર્મીની ટ્રક આવી અને સેનાને જોઈને તોફાનીઓ ભાગી ગયા. પછી સેનાએ મને એ જ ટ્રકમાં અમૃતસર મોકલ્યો.
“ત્યાં સુધી, મને લાગતું હતું કે આ અશાંતિ થોડા સમય માટે જ છે… ધીરે ધીરે બધું સારું થઈ જશે, હું મારા પરિવાર સાથે જડનવાલા પાછો જઈ શકીશ, પણ આ મારો ભ્રમ હતો. આવો અવસર છેલ્લા 55 વર્ષમાં ક્યારેય આવ્યો નથી. મારું શહેર, મારું જન્મસ્થળ, મારો વારસો મારી પાસેથી હંમેશ માટે છીનવાઈ ગયો.
આટલું કહીને નંદ શર્મા ચૂપ થઈ ગયા. અકર્ષણના મનમાં હજી ઘણી બધી બાબતો જાણવાની ઉત્સુકતા હતી પણ તે સમયે દાદાને પરેશાન કરવાનું યોગ્ય નહોતું સમજાયું.
નંદ શર્મા હરિયાણાના અંબાલા શહેરમાં જાણીતા પત્રકાર હતા. તેમની ગણતરી ત્યાંના વરિષ્ઠ પત્રકારોમાં થતી હતી. થોડા સમય પહેલા હરિયાણાના મુખ્યમંત્રીએ પત્રકાર પરિષદમાં તેમનું સન્માન કર્યું હતું. તે સંમેલનમાં પાકિસ્તાનના પત્રકારોનું એક પ્રતિનિધિમંડળ પણ આવ્યું હતું. તે ફંક્શનમાં નંદ શર્માએ વિભાજન પછી તેઓ કેવી રીતે જડનવાલાથી ભારત આવ્યા તેનો ઉલ્લેખ કર્યો હતો અને તે સ્થળ સાથે જોડાયેલી યાદોને પણ તાજી કરી હતી.
સમારંભ પૂરો થયા પછી એક પાકિસ્તાની પત્રકારે તેમનો ઈન્ટરવ્યુ લીધો અને પાકિસ્તાન આવીને પોતાના અખબારમાં પ્રકાશિત કર્યો. જડનવાલાના વકીલ ઝહીર અહેમદે જ્યારે તે ઈન્ટરવ્યુ વાંચ્યો ત્યારે તેમને એ જાણીને ખૂબ જ દુ:ખ થયું કે એક વ્યક્તિ પોતાના જન્મસ્થળને જોવા માટે ખૂબ જ ઉત્સુક છે.
ઝહીર સારા સ્વભાવનો વ્યક્તિ હતો. તેણે તરત જ નંદ શર્મા માટે કંઈક કરવાનું નક્કી કર્યું અને અખબારમાં પ્રકાશિત થયેલા નંબર પર તેમનો સંપર્ક કર્યો.
નંદ શર્મા એક મોટા પરિવારના વડા હતા. તેમને 4 પુત્ર અને 1 પુત્રી હતી. બધા પરિણીત હતા અને બાળકો હતા. આજના ભૌતિકવાદી યુગમાં પણ બધા એક છત નીચે સાથે રહેતા હતા.
